Εκλείψεις Ηλίου
WEST USA ROUND TRIP – TOTAL SOLAR ECLIPSE - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2017
Κείμενο Νίκος Τρεμούλης
10 Αυγούστου 2017 ώρα 16:20 (τοπική) προσγειωνόμαστε στο Λος Άντζελες μετά από ένα υπερατλαντικό ταξίδι 16 ωρών και μιας ώρας αναμονή στον ενδιάμεσο σταθμό, την Κωνσταντινούπολη. Επάνω μας στην καμπίνα είχαμε όλο τον εξοπλισμό μας και τα λάπτοπ μας, αφού η Turkish airlines μετά τους περιορισμούς που έθεσε η αμερικάνικη κυβέρνηση από τις 10 Απριλίου σε έξι αεροπορικές με έδρες σε μουσουλμανικές χώρες, κατάφερε από τις 20 Ιουλίου να συμμορφωθεί με τα αμερικάνικά μέτρα ασφαλείας και να μας επιτρέψει να φέρουμε όλο τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό μας on board.
Έλεγχοι. Ένας κλασικός στο αεροδρόμιο στην Αθήνα. Ένας ακόμη στο αεροδρόμιο στην Κωνσταντινούπολη. Στος Λος Άντελες ακόμη ένας. Εκεί σε αυτόματα ηλεκτρονικά μηχανήματα γράψαμε τα στοιχεία μας, σκανάραμε το διαβατήριό μας, φωτογραφηθήκαμε και δώσαμε τα δακτυλικά αποτυπώματά μας. 18 άτομα και τελειώσαμε γρήγορα. Ακόμη και στο δειγματοληπτικό έλεγχο στις βαλίτσες δεν κόλλησε κανένας!
Λος Άντζελες. Βγαίνουμε από το αεροδρόμιο. Μας παραλαμβάνει λεωφορείο της ενοικιάστριας εταιρείας και μας πάει στα γραφεία τους. Συμπληρώνουμε σε αυτόματα μηχανήματα τα στοιχεία της κράτησής μας και διαλέγουμε αυτοκίνητο μόνοι μας σε ένα αχανές πάρκιν. Οι τηλεφωνικές κάρτες που έχουμε ήδη προμηθευτεί δε λειτουργούν! Όπως μας εξήγησαν αργότερα, δεν είχαν ενεργοποιηθεί από λάθος τους. Άρα δεν έχουμε online χάρτες google! Ευτυχώς είχαμε κατεβάσει τους χάρτες Here και τους είχαμε διαθέσιμους offline. Προσοχή όποιος ταξιδεύει να ελέγχει εκ των προτέρων την καλυπτικότητα της κάθε εταιρείας στα μέρη που ταξιδεύει και να εφοδιάζεται ανάλογα. Βέβαια μέσα στα φαράγγια και τις άγριες ερημιές που ταξιδεύουμε εμείς (καθώς και μέσα στα περισσότερα εθνικά πάρκα) δεν πρόκειται να δούμε ούτε ίχνος σήματος! Οδεύουμε προς το ξενοδοχείο και «χανόμαστε» μέσα στις γειτονιές του Beverly Hills. O κινέζος ρεσεψιονίστ λειτουργεί με ρυθμούς επαρχίας, αλλά καταφέρνουμε και οι 18 να εγκατασταθούμε και να ξεκινήσουμε για την πρώτη βόλτα στο Hall of Fame.
H περιοχή είναι κάπως υποβαθμισμένη, σκουπίδια, άστεγοι, ζητιάνοι, αλλά λάμπει κάτω από τα φώτα στις ρεκλάμες. Διάφοροι κυκλοφορούν με στολές επωνύμων και κάνουν μικρές θεατρικές φιγούρες. Τα μαγαζιά για σουβενίρ είναι ανοιχτά μέχρι αργά. Όχι όμως και τα φαγάδικα. Οι κουζίνες κλείνουν 21:30-22:00. Θα μέναμε νηστικοί αν δεν τρώγαμε κάτι πρόχειρο σε 24ωρο φαστφούντ. Κάναμε συνάλλαγμα, δηλαδή βγάλαμε δολάρια σε ένα ΑΤΜ χρησιμοποιώντας την κάρτα Revolut που έχει τις χαμηλότερες χρεώσεις. Γυρνάμε στο ξενοδοχείο αργά για λίγες ώρες ύπνου, αφού το πρωί έχει ξύπνημα νωρίς.
11 Αυγούστου 8:00 φεύγουμε για Λας Βέγκας. Ενώ ξεκινήσαμε όλοι μαζί, προφανώς τρέχουμε περισσότερο και σύντομα προπορευόμαστε αρκετά. Το ραντεβού είναι σε ένα φαστφούντ ονόματι Mad Greek. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν 3 τέτοια ως το Λας Βέγκας με αποτέλεσμα να μη βρεθούμε με τους υπόλοιπους. Αφού κατακτούμε πρώτοι την πόλη του Λας Βέγκας, μας πέφτει ο κλήρος να πάμε εμείς να προμηθευτούμε την κάρτα δωρεάν εισόδου στα Αμερικάνικα Εθνικά Πάρκα. Η κάρτα Beautiful America κοστίζει μόλις 80 δολάρια, έχει ετήσια ισχύ και μπορεί να βάλει έως και 9θέσιο όχημα σε όλα σχεδόν τα εθνικά πάρκα χωρίς άλλη χρέωση. Να σημειωθεί ότι η είσοδος σε κάθε πάρκο ξεκινάει από 30 δολάρια ανά όχημα! 11:00 η ώρα. Ραντεβού όλοι μαζί ξανά στο σημείο παραλαβής των κάμπερ. Οι άνθρωποι δουλεύουν πολύ γρήγορα, αλλά μπροστά μας είναι 3 οικογένειες. Στη σειρά μας κι εμείς δίνουμε τα στοιχεία μας και παρακολουθούμε το υποχρεωτικό κατατοπιστικό βίντεο. Μας δίνονται εξηγήσεις μέσα και γύρω από το κάμπερ για όλες τις λειτουργίες του. Παραλαμβάνουμε, ξεκινάμε και παρκάρουμε απέναντι σε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ. Με 500 δολάρια λογαριασμό μπορείτε να φανταστείτε πόσες ώρες ψωνίζαμε και με τι εφοδιαστήκαμε: ατομικά παγούρια νερού (θερμός), μεγάλο παγούρι 10λιτρο για παγωμένο νερό, νερό πόσιμο, πάγο, κατεψυγμένα τρόφιμα, είδη υγιεινής, λάδι, ταμπάσκο και αλάτι. Οδηγούμε τα κάμπερ στο σημείο διανυκτέρευσης και συνεχίζουμε με τα συμβατικά αμάξια για βραδινή βόλτα στο Βέγκας.
Το Λας Βέγκας το πρωί σου μοιάζει σαν ένα επίπεδο έρημο χωριό που ξεφύτρωσε μέσα στην έρημο της Νεβάδα. Το βράδυ όμως που τα φώτα ανάβουν και ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους, στα καζίνο και στα αξιοθέατα οι παλμοί της πόλης ξεπερνούν κάθε αμερικάνικη ή ευρωπαϊκή πόλη. Το Bellagio είναι καταπληκτικό από έξω και εκθαμβωτικό από μέσα! Τα σιντριβάνια του χορεύουν κάθε 10 λεπτά σε ρυθμούς κάποιου πολύ γνωστού τραγουδιού. Τα καζίνο γεμάτα ασφυκτικά από ανθρώπους που κυνηγάνε την τύχη τους. Ο τροχός της πόλης κάτι σαν το «μάτι» του Λονδίνου σου χαρίζει μια 45λεπτη βόλτα ψηλά στην πόλη. Ο «πύργος της στρατόσφαιρας» σε ανεβάζει ακόμη πιο ψηλά. Πλάκα πλάκα πάντως οι τεράστιοι προβολείς των καζίνο φτάνουν να φωτίσουν τα χαμηλότερα νέφη της τροπόσφαιρας! Τρώμε παγωτά απέναντι από τα σιντριβάνια του Bellagio και μπροστά μας παρελαύνουν πανάκριβα παράξενα αυτοκίνητα και μηχανές, κόσμος ντυμένος ή μάλλον γδυμένος αλλοπρόσαλλα, ζούμε στην πόλη που θα έπρεπε να ρίξουμε το καλύτερο ξενύχτι και όμως αύριο έχει ξύπνημα άγριο χάραμα.
12 Αυγούστου. Πράγματι 5:30 παραδίδουμε τα συμβατικά οχήματα στο αεροδοδρόμιο. Γεμίζουμε βενζίνη το κάμπερ γιατί έχουμε πολλά μίλια μπροστά μας. 5:45 ξεκινάμε για Hoover Dam. Φτάνουμε σε μια ωρίτσα και το απολαμβάνουμε σε όλο του το μεγαλείο με τον ήλιο να ανατέλλει. Δύο ώρες δε σου φτάνουν να το περπατήσεις από άκρη σε άκρη, να πάρεις όλες τις φωτογραφίες από όλες τις γωνίες, να δεις το μουσείο, να κατεβείς στους στροβίλους.
Μια σύντομη επίσκεψη στην ιστορική οδό 66 μπορείτε να κάνετε είτε στο Kingman είτε στο Shellingman. Το ίδιο το οδόστρωμα του route 66 δεν αξίζει πολλά, σε πολλά σημεία είναι και επικίνδυνο. Στα δυο χωριά πάντως θα δείτε μια εικόνα εκείνης της εποχής με αμάξια αντίκες και μαγαζιά για αναμνηστικά, μια σόδα ή ένα παγωτό.
Το ταξίδι σε καλεί παραπέρα. Αναχωρούμε για το σημείο όπου ένας μεγάλος μετεωρίτης είχε ραντεβού με την έρημο της Αριζόνα 50.000 χρόνια πριν. Meteor crater. Όσα και να έχεις διαβάσει, ό,τι και να δεις στο μουσείο, πώς να συλλάβεις τη στιγμή της πρόσκρουσης; Πώς να φανταστείς το μετεωρίτη να σχίζει φλεγόμενος τα στρώματα της ατμόσφαιρας, να προσκρούει, να εκτινάσσει υλικό, να τεμαχίζει και να τεμαχίζεται; Που μπορεί να έφτασε το ωστικό κύμα; Μέχρι πού μπορεί να ακούστηκε η πρόσκρουση; Το δέος δε χωράει στις λέξεις ούτε στις φωτογραφίες μας.
Για να ηρεμήσουμε, τρυπώνουμε στο καταπληκτικό Μουσείο την Βόρειας Αριζόνας στο Flagstaff. Εδώ η ζωή των αρχαίων Ινδιάνων ζωντανεύει μπροστά μας, στα εξαιρετικά εκθέματα του μουσείου. Όλες οι φυλές παρελαύνουν εδώ. Εντύπωση μας κάνει η φιλοσοφία των Ζούνι: «είμαστε φτιαγμένοι από πυλό» (μα που το έχω ξαναδιαβάσει αυτό;)
Τελικός προορισμός για σήμερα το Grand Canyon. Φτάνουμε με το σούρουπο. Δεν μας είχε προϊδεάσει κανείς ότι αυτό το φαράγγι βρίσκεται σε ένα υψίπεδο πολύ πυκνόφυτο. Τα δέντρα σου κόβουν τη θέα μέχρι να φτάσεις στο γκρεμό! Το τοπίο, το χωριό, το φαράγγι στο φως του δειλινού είναι απερίγραπτα. Παρκάρουμε στις ειδικές θέσεις για μεγάλα οχήματα, πιστεύαμε ότι λόγω αυξημένης επισκεψιμότητας θα είχαμε πρόβλημα στάθμευσης, αλλά παντού υπάρχουν υποδομές και με λίγη τύχη παρκάρεις κοντά στο σημείο που θες. Κάνουμε μια βόλτα με τα πόδια, ενώ σκοτεινιάζει. Κατευθυνόμαστε στη θέση διανυκτέρευσης και κατάκοποι μαγειρεύουμε ρύζι με κοτόπουλο, πίνουμε πάμπολλες μπύρες και λέμε τις εντυπώσεις μας. Είμαστε πάλι όλοι μαζί!
13 Αυγούστου. Οι πιο δυνατοί παίκτες ξυπνούν 5:30 το πρωί για να πετύχουν ανατολή ηλίου μέσα στο φαράγγι. Εμείς ξεκινάμε 8:00 και μοιράζουμε με προσοχή τις διαθέσιμες ώρες ανάμεσα στα αξιοθέατα. Στην αρχή νομίζεις ότι το φαράγγι θα δείχνει ίδιο από όπου και αν το κοιτάξεις (σας θυμίζει μια κοσμολογική αρχή;) Μετά διαπιστώνεις ότι η θέση δείχνει εντελώς διαφορετικό τμήμα, εντελώς διαφορετική προοπτική και ίσως διαφορετικά χρώματα και σκιές. Ευτυχώς υπάρχει οργανωμένο δίκτυο λεωφορείων. Από όπου κι αν μένεις, τα λεωφορεία σε φέρνουν στην αρχή του Hermit road. Εδώ ένα κόκκινο λεωφορείο σε πάει hop on hop off σε όλες τις ενδιαφέρουσες θέσεις στο χείλος του φαραγγιού. Ώρα έναρξης 4:30 παρακαλώ για τους πολύ πρωινούς! Ώρα λήξης: 30 λεπτά μετά τη δύση του ήλιου. Ανεβαίνουμε στο κόκκινο λεωφορείο και κυνηγάμε τις στάσεις, λίγο εδώ λίγο εκεί θέλουμε να δούμε όλο το φαράγγι! Δηλαδή αυτά εδώ τα 12 επισκέψιμα χιλιόμετρα από τα συνολικά 446 χμ! Πάντως το φαράγγι με 30 περίπου χιλιόμετρα πλάτος και 1860 μέτρα βάθος μας χάρισε ένα θέαμα εκπληκτικό! Και εκεί που νομίζαμε ότι τα είδαμε όλα βλέπουμε από το βάθος δυτικά να μας έρχεται και μια βροχή που μας πρόλαβε στο Hermit’s Rest. Μεσημέρι μαγειρεύουμε στο campground μακαρόνια και μπιφτέκια. Πρέπει να πάρουμε δυνάμεις και να προλάβουμε το Γεωλογικό Μουσείο, το σημείο Grand View και τον ανακατασκευασμένο πύργο Watchtower. Το μουσείο εξαιρετικά κατατοπιστικό με αποκορύφωμα ένα έκθεμα που γράφει «το μέλλον του Grand Canyon (και συνεκδοχικά του πλανήτη) το κρατάει στα χέρια του:» ανοίγεις ένα πορτάκι και στον καθρέφτη βλέπεις εσένα!
Δεν υπάρχει «το καλύτερο» σημείο παρατήρησης του Grand Canyon, ούτε καν τα 2 καλύτερα. Όμως αν βιάζεσαι πολύ πρέπει να δεις τουλάχιστον το Grand View, μπορείς να δεις το βάθος, το φάρδος, να περπατήσεις αρκετά και να πάρεις μια πολύ καλή εικόνα του φαραγγιού. Ο πύργος, σύγχρονη ανακατασκευή ινδιάνικου σημείου παρατήρησης, είναι αξιοθέατο από μόνος του. Τώρα συλλογίζομαι ότι θα έπρεπε να μένουμε τουλάχιστο ένα βράδυ σε κάθε αξιοθέατο γιατί είναι αλλιώς στο πρωινό φως, αλλιώς στο δειλινό και αλλιώς με το γαλαξία στο μακρινό φόντο. Βέβαια οι διακοπές μας θα έπρεπε να φτάσουν τις 80 μέρες! Κατάκοποι φτάνουμε στο Page μετά το δειλινό. Ακολουθεί ένα τεράστιο τσιμπούσι με μακαρόνια, πατατοσαλάτες, κόλιανδρο και μπύρες απ’ όπου λείπουν μόνο ο Οβελίξ και τα αγριογούρουνα.
Ένα μεγάλο οδικό ταξίδι μπορεί να στραβώσει οποιαδήποτε στιγμή: παθαίνεις φούιτ (λάστιχο), βρίσκεις ένα φτερό στο παρκάρισμα, ένα βίσωνα στο δρόμο σου, δυο αντιλόπες, μένεις από βενζίνη ή από οδηγούς (αν πιουν και ξεφαντώσουν όλοι!) Εκτός από το τελευταίο, όλα τα πιθανά ατυχήματα ασφαλίζονται εύκολα και οικονομικά μέσω internet. Επίσης όλοι οι ταξιδιώτες στις ΗΠΑ είναι καλό να πληρώσουν ατομική ταξιδιωτική ασφάλεια γιατί η περίθαλψη και οι νομικές ευθύνες εκεί είναι δυσβάσταχτες αν είσαι ανασφάλιστος. Βέβαια ο καθένας πρέπει να έχει μαζί του τα φάρμακά του (πιο βασικά για τον πυρετό, γαστρικά, τσιμπήματα, ναυτία). Ο πλέον αστάθμητος παράγοντας στα μεγάλα ταξίδια, με πολλούς φίλους, πολλά χιλιόμετρα, πολλή κούραση είναι ο άνθρωπος. Μην ανησυχείτε: συμβαίνει και στις διαστημικές αποστολές! Επιτυχία είναι να ξεκινήσεις το ταξίδι με όλα σου τα χαμόγελα, υπομονή στις ιδιαιτερότητες των φίλων σου, κατανόηση στις απρόβλεπτες δυσκολίες, καλό προγραμματισμό και επαρκείς ώρες ξεκούρασης κάθε μέρα. Γκρίνιες, ιδιοτροπίες, μουρμούρες και μούτρα δεν τα βάζουμε στις βαλίτσες μας! Αντίθετα βάζουμε ένα συγνώμη και μια αγκαλιά.
Πληρωμές: σχεδόν καθημερινά ψωνίζουμε εφόδια, τρόφιμα και βενζίνη. Πότε πληρώνει ο ένας πότε ο άλλος. Κάθε βράδυ κάνουμε λογιστήριο και μοιράζουμε τα έξοδα. Εξυπηρετεί αφάνταστα ο καθένας να έχει προπληρωμένη κάρτα Revolut. Στέλνουμε μεταξύ μας τα χρήματα είτε σε ευρώ είτε σε δολάρια και εκκαθαρίζουμε.
14 Αυγούστου. Κάθε πρωί μας ξυπνάει ο συναγερμός πυρασφάλειας! Καθώς το πρωινό περιλαμβάνει γάλα με δημητριακά, γιαούρτι με μέλι και ομελέτες με μπέικον και σπαράγγια (να προσέχουμε και τη διατροφή μας!) ο συναγερμός χτυπά καθώς τσιγαρίζεται το μπέικον! Χαλαρό ξύπνημα για σήμερα, σου λέει μετά.
Σήμερα θα πάμε σε ένα στενό φαράγγι κάτω από την επιφάνεια της γης, που το έχετε δει όλοι σε screen saver και που το εκμεταλλεύονται οι Ναβάχο όσο δεν πάει άλλο. Έχουν 3-4 εισόδους για το κοινό, σε βάζουν σε γκρουπ των 30 ατόμων (20$+8$) για 1 ώρας ξενάγηση, είτε σε γκρουπ φωτογράφων των 8 ατόμων (120$+8$) για 2 ωρών ξενάγηση. Οι κρατήσεις βέβαια έχουν γίνει ένα χρόνο πριν, αν και μπορεί να βρεθεί κάποιος τυχερός να μπει χωρίς κράτηση σε κάποια ακύρωση. Διορθώστε τα χρώματα στην οθόνη και στη φαντασία σας και ξεκινάμε...
Η Ναβάχο ξεναγός μας έχει όλη την όρεξη να μας εξηγήσει για τον πολιτισμό τους, για τη δημιουργία του φαραγγιού, τους κινδύνους εδώ κάτω όταν έρχονται πλημύρες , την εκμετάλλευση από τους αποίκους, τις προσπάθειες να διατηρήσουν τα έθιμά τους. Τα ραντεβού κλείνονται τόσο πυκνά που οι καθυστερήσεις ξεπερνάν τις 3 ώρες. Το δικό μας ήταν για 11:00, κληθήκαμε στην ουρά 13:50 και κατεβήκαμε στα έγκατα της γης 14:20. Όλοι είχαμε παγωμένα νερά αλλά και οι Ναβάχο εφοδιάζουν τους επισκέπτες με νερό εμφιαλωμένο. Όση και αν είναι η αναμονή, όση η ζέστη, όση η κούραση ξεχνιούνται όλα τη στιγμή που θα βρεθείς στον πρώτο θάλαμο του Antelope Canyon! Οριζόντιες ραβδώσεις χαράσσουν το πέτρωμα γύρω. Τα χρώματα κυμαίνονται από μουντά ιώδη έως πορφυρά και έντονα λαμπρά πορτοκαλί και κίτρινα ανάλογα με το πώς τα χτυπάει το φως που έρχεται από ψηλά. Περπατάμε στριμωχτά ο ένας πίσω από τον άλλο, η Ναβάχο φωνάζει να μην καθυστερούμε, τα μάτια δε χορταίνουν να βλέπουν. Μας σταματάει σε 2 σημεία να μας πάρει ομαδική φωτογραφία! Ξετρυπώνουμε από το φαράγγι επάνω στο έδαφος σαν τους τυφλοπόντικες. Εδώ έξω η Ναβάχο με ένα ποτήρι νερό και δυο χούφτες άμμο, αναπαριστά μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας πώς οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι βροχής – ξηρασίας δημιούργησαν τα πετρώματα, πώς οι απότομες πλημύρες σκάβουν το πέτρωμα και πώς η διάβρωση του ανέμου σμιλεύει το φαράγγι.
Κάνουμε μια βόλτα με τα κάμπερ βορειοδυτικά της λίμνης Powell. Ο κόσμος κάνει μπάνιο στην παραλία, βαρκάδες στη λίμνη, κανό και extreme water sports. Αποφασίζουμε ότι είναι η ώρα να απολαύσουμε τις γιγάντιες αμερικάνικες μπριζόλες και εισβάλουμε σε ένα Steak House. Χα! Τι νομίζατε ότι μπορούν 18 άτομα να εμφανιστούν φάντης μπαστούνι και να βρουν τραπέζι; Όχι! Χρειάζεσαι προκράτηση, υπάρχει λίστα αναμονής και δεν μπορείτε να κάτσετε όλοι μαζί! Θα μας τοποθετήσει η κοπελιά σε κανένα μισάωρό! Εισβάλουμε στο Μεξικάνικο απέναντι! Εδώ τα πράγματα είναι πιο εύκολα: διαλέγουμε δυο τεράστια τραπέζια και στρωνόμαστε στο γλέντι.
Το απόγευμα κατευθυνόμαστε στο Horseshoe Bend να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα. Παρκάρουμε σχεδόν στο δρόμο και περπατάμε 20 λεπτά στη λευκή άμμο βλέπουμε τον κόσμο να συνωστίζεται σε ένα όριο, στο χείλος ενός γκρεμού που εμείς δε βλέπουμε. Μόλις φτάσεις στο χείλος του γκρεμού τότε βλέπεις το φαράγγι και τον Κολοράντο να εκτελούν μια απίστευτη φιγούρα σχήματος πετάλου. Ο ήλιος δύει, τα χρώματα του δειλινού παρελαύνουν πάνω από το γκρεμό, οι φωτογραφικές παίρνουν φωτιά. Μόλις φεύγει ο κόσμος καθόμαστε άλλο λίγο να το απολαύσουμε με την ηρεμία μας. Η μέρα δεν μπορεί να κλείσει καλύτερα παρά με το γνωστό γαλατικό τσιμπούσι.
15 Αυγούστου. Τώρα που το σκέφτομαι μου λείπει μια Παράκληση, ένας Εσπερινός, ειδικά το «Θεαρχίω νεύματι», ένα κλαρίνο και λίγη πανηγυριώτικη τσίκνα κάτω από τα πλατάνια του χωριού. Να δεις ότι το Σάββατο θα παραπονεθώ επίσης που δεν μπορώ να είμαι στην εξόρμηση του Πάρνωνα!
Έξι πολύ δυνατοί παίκτες έχουν από καιρό πληρώσει μια πτήση με αεροπλάνο πάνω από τη λίμνη Powell κατά μήκος του φαραγγιού που δημιουργεί ο Colorado.Μας διηγούνται μια εμπειρία αξέχαστη και οι φωτογραφίες τους δικαιώνουν τους ισχυρισμούς τους!
Έχουμε πληρώσει τα κανό μας εδώ και μήνες και τώρα πρέπει να τα κουβαλήσουμε στην παραλία. Το ξέραμε: ή παίρνεις ένα κανό δίπλα στο νερό με χρέωση 160 ευρώ για 3 ώρες ή ένα σε μια αποθήκη στην άκρη του πουθενά με 40 ευρώ όλη μέρα! Είχαμε διαλέξει το δεύτερο. Πάμε λοιπόν 3-3 σηκώνουμε από ένα κανό, το πλαγιάζουμε να μπει στην πόρτα του κάμπερ, ένας στη θέση του οδηγού να το στρίψει άλλοι δυο να το μανουβράρουν και άντε από την αρχή. Πρέπει να χωρέσουν τρία κανό! Φορτώσαμε όλοι, φύγαμε. Στη γλίστρα η αντίστροφη διαδικασία. Η γαλήνη του ποταμού Κολοράντο, (διορθώστε με, κωπηλατούμε στη λίμνη Poewll) τα χρώματα γύρω και ειδικά στο Antelope Canyon μας αποζημιώνουν. Παίζουμε στο νερό, αναποδογυρίζουμε βάρκες, κάνουμε πλάκα.
Το δειλινό μας βρίσκει στο Monument Valley με τους τρεις χαρακτηριστικούς πυργώδεις βράχους (ή βραχώδεις πύργους;) που ξέρουμε από τα γουέστερν. Φωτογραφίζουμε αχόρταγα δειλινό, βραδινό με γαλαξία, ανατολή ήλιου, φωτογραφίζουμε χρώματα, σκιές, selfie.
16 Αυγούστου. Το Cortez έχει ένα εξαιρετικό Visitor Center για όλη την ιστορία και τα αξιοθέατα της πολιτείας Colorado. Εδώ αγοράζουμε εισιτήρια για δυο θέσεις με βραχόσπιτα των αρχαίων Pueblo στο Messa Verde. Οι τρεις κυριότερες θέσεις είναι επισκέψιμες μόνο με αυτά τα εισιτήρια και συγκεκριμένο ραντεβού σε guided tour που αν αργήσεις 5 λεπτά το έχασες τελείως! Από το Κορτέζ έως τα αξιοθέατα βαθειά στο πάρκο Messa Verde είναι μιάμιση ώρα δύσκολης οδήγησης στο βουνό. Οι εικόνες του βουνού σου κόβουν την ανάσα, κορυφές, κοιλάδες, δάση, βραχόσπιτα. Να’ μαστε στο πρώτο μας ραντεβού: στο Balcony House που έχει δύσκολο ανέβασμα σε μια ψηλή ξύλινη σκάλα και ένα στενό πέρασμα, η γεματούλα Αμερικανίδα ρέιντζερ ξεναγός ξεκινάει με ερωτήσεις νηπιαγωγείου: τι νομίζετε ότι βρισκόταν εδώ πριν από 5.000 χρόνια; Τι νομίζετε ότι μας αναγκάζει να κάνουμε ομάδες; (το σεξ;) Στο δεύτερο σταθμό, το Cliff Palace, ξεκινάμε δυναμικά με δικές μας ερωτήσεις: ποιες αστρονομικές γνώσεις είχαν οι Pueblo πώς τις χρησιμοποιούσαν και που το ξέρουμε εμείς (αφού δεν έχουν αφήσει γραπτά; - έχουν αφήσει όμως αρχιτεκτονήματα), πώς διεξάγετε τη δενδροχρονολόγηση; Αμέσως ο ρέιντζερ ανταποκρίθηκε και το επίπεδο έγινε επιστημονικό.
Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να οδηγείς βράδυ σε επαρχιακό δρόμο την ώρα που η ελαφίνα βγάζει βόλτα τα μικρά της! Στο συμβούλιο της φυλής ο οδηγός έλαβε συγχαρητήρια για την οδήγηση, αλλά και σκώμματα για την ανικανότητα να πετύχει "κυνήγι".
17 Αυγούστου. Το εθνικό πάρκο αψίδων, Arches National Park, αποτελεί μια τεράστια έκθεση γλυπτικής: η διάβρωση (σε βάθος χρόνου) τρώει τα υποκείμενα μαλακά πετρώματα και εκθέτει στα έκπληκτα μάτια των επισκεπτών φυσικές γέφυρες – τόξα με ποικιλία μορφών, ύψους και μήκους. Φτάσαμε στην είσοδο του πάρκου 6:45 οπότε μπήκαμε από τους πρώτους στις 7:00 που ανοίγει. Αργότερα και ειδικά μεταξύ 10:00 και 13:00 στην είσοδο γίνεται συνωστισμός και υπάρχει αναμονή εισόδου μέχρι και 2 ωρών. Αρκετές αψίδες φαίνονται από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που διασχίζει το πάρκο, αλλά οι πιο εντυπωσιακές απαιτούν περπάτημα. Η πιο διάσημη απ’ όλες, η Delicate Arch, χρειάζεται 45 λεπτών περπάτημα σε επικλινή δύσβατο βράχο και άλλο τόσο για επιστροφή. Βέβαια είναι δυνατό να τη φωτογραφίσεις από μακριά από ένα άλλο πάρκιν με τηλεφακό. Η δεύτερη πιο διάσημη, η Landscape Arch, θέλει 40 λεπτά περπάτημα, αλλά με άλλα 10 λεπτά περπάτημα βλέπεις άλλες 5 αψίδες γύρω της! Μη χάσετε τον κήπο της Εδέμ με πολλές αψίδες γύρω. Υπάρχει ένα δαιδαλώδες σύστημα αψίδων ονόματι Fiery Furnace, αλλά οι συμβουλές όλων είναι να μπείτε μόνο με guided tour και συνοδεία ρέιντζερ, εκτός αν διαθέτετε τον μίτο της Αριάδνης! Χρειάζεσαι τουλάχιστο 3 μέρες μέσα σε αυτό το πάρκο για να δεις όλες τις αψίδες και αν μείνεις και βράδυ διάλεξε ποιες αψίδες δίνουν καλύτερη πόζα για φωτογράφιση με το ουράνιο στερέωμα και το γαλαξία! Πριν την επίσκεψη εδώ, είναι απαραίτητο να πληροφορείσθε από την ιστοσελίδα του πάρκου τις ώρες έναρξης-λήξης, τις εργασίες που γίνονται και ποιες αψίδες δεν είναι επισκέψιμες.
Ενώ μέχρι προχθές ο δρόμος μας είχε κουράσει με τις απέραντες ευθείες, εδώ και δυο μέρες μας ταλαιπωρεί με τις στροφές. Τόσο το Messa Verde όσο και ο δρόμος μετά το Arche’s είναι δρόμοι σε βουνό με βουνίσιες στροφές και βουνίσιους ιλίγκους. Θα επισκεφθούμε το Dinosaur National Monument που το μοιράζονται δυο πολιτείες, το Colorado και η Utah. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το Κέντρο Επισκεπτών στη μεριά της Utah. Το θαυμασμό δεν κλέβουν τα ομοιώματα δεινοσαύρων αλλά τα απολιθώματά τους που εκτίθενται στο σημείο που βρέθηκαν! Η αχανής περιοχή γύρω βρίθει απολιθωμάτων, αλλά αυτά μέσα στο μουσείο είναι αρκετά. Ένας παράδρομος του πάρκου οδηγεί σε θέσεις με πετρόγλυφα αρχαίων Ινδιάνων.
Βραδιάζουμε έξω από το Rock Springs και ενώ ο θόρυβος της πόλης μας καλεί για ξενύχτι, περιοριζόμαστε σε ανεφοδιασμό καυσίμων και ένα ζεστό καφέ (3 για την ακρίβεια – οι υπόλοιποι κοιμούνται για τα καλά) και τρώμε χιλιόμετρα μέχρι το Boulder. To στοίχημα σήμερα ήταν να πλησιάσουμε όσο γίνεται τον επόμενο σταθμό μας το Grand Teton, και το πετύχαμε.
18 Αυγούστου. Υπάρχει ένα μικρό, μαγικό, βουνίσιο, παραδοσιακό, ταρανδίσειο, παραδεισένιο χωριουδάκι πρίν μπεις στο Teton, το Jacson! Οι τάρανδοι που ζουν εδώ γύρω, αλλάζουν τα κέρατά τους κάθε χρόνο και οι κάτοικοι δημιουργούν αψίδες με τα πεσμένα κέρατα στην πλατεία του χωριού. Ήπιαμε καφέ, αγοράσαμε καουμπόικα καπέλα ορίτζιναλ (ό,τι κιαν σημαίνει αυτό, με 100 και 150 δολάρια κάτι θα σημαίνει), αντισταθήκαμε στις μυρωδιές και φύγαμε για Teton και Yellowstone, αλλά το Jackson θα μας μείνει αξέχαστο.
Όπως και στο Arches έτσι και στα πάρκα Teton και Yellowstone οι ουρές εισόδου μπορούν να φτάσουν τα πολλά χιλιόμετρα. Εφοδιαστείτε με υπομονή. Ταχύτερη είσοδο πραγματοποιείς νωρίς το πρωί ή μετά τις 16:00 το απόγευμα.
Για την είσοδό μας στο Yellowstone παρακολουθούμε την ιστοσελίδα του πάρκου, γιατί κατά καιρούς σβήνουν πυρκαγιές, επισκευάζουν τους δρόμους και τα μονοπάτια. Χρειαζόμαστε 3 μέρες για να χορτάσουμε τα αξιοθέατα του πάρκου. Μπορεί κανείς να χαράξει τρεις διαδρομές, μια για κάθε μέρα: ο δρόμος νοτιοδυτικά, ο δρόμος βορειοανατολικά και το ανατολικό τμήμα με τη λίμνη.
Εισερχόμαστε στο πάρκο το απόγευμα (πώς να ξεκολλήσεις από Jackson και το Teton;) και πέφτουμε πάνω σε κίνηση! Τι δεν υπολογίσαμε σωστά; Το βίσωνα που έκανε βόλτα στην άσφαλτο! Ποιος να προσπεράσει τέτοιο ζώο; Και επίσης όλοι θέλουν να το φωτογραφίσουν; Μερικοί με κίνδυνο της ζωής τους: βγαίνουν από τα αμάξια και πλησιάζουν το ζώο. Εμείς κύριοι: φωτογραφίζουμε μέσα από τα παράθυρα του κάμπερ!
19 Αυγούστου. Χαλαρό ξύπνημα, πλήρες πρωινό, πρέπει να δούμε αξιοθέατα 3 ημερών σήμερα! Ξεκινάμε από το δυτικό loop, περνάμε στο βόρειο και καταλήγουμε στα λιβάδια του ποταμού Lamar, όπου βλέπουμε πολλές αντιλόπες και κοπάδια με βίσωνες.
Βραδιάζουμε στο Canyon Village of the Yellowstone, πίνουμε μπύρες και παρατηρούμε ότι ενοικιάζουν σπρέι για τις αρκούδες! Ρωτάμε και μας ενημερώνουν ότι δεν είναι σπάνιο να συναντηθείς με αρκούδα σε απόσταση αναπνοής, ειδικά αν μεταφέρεις τρόφιμα. Αν τρέχει με 40 χμ δεν αποτελεί λύση η φυγή. Το σπρέι λένε διώχνει την αρκούδα σίγουρα. Αρκούδα δε βρήκαμε. Περιπέτειες όμως είχαμε! Από το πρωί έπρεπε να είχαμε συναντηθεί με 3 φίλους, αλλά χωρίς δίκτυο και χωρίς τηλέφωνα, στάθηκε αδύνατο. Να τους λοιπόν: τους περισυλλέγουμε την ώρα που περπατούσαν απεγνωσμένοι στο δάσος (γιαυτό δε βρήκαμε αρκούδες!), τους φροντίζουμε, τους ταΐζουμε και τους κοιμίζουμε στα κάμπερ μας. Αντέχουμε κι άλλη περιπέτεια; Όχι, καλύτερα να πάμε για ύπνο. Εμφανίζονται δυο Αμερικάνοι και μας ενημερώνουν ότι ένας Έλληνας που έχει έρθει για την έκλειψη, έχει δυο σκασμένα λάστιχα κάπου κοντά στη λίμνη και αναζητά κάποιους Έλληνες στο χωριό, που έχουν έρθει για την έκλειψη! 3 ακάματοι Αίαντες (ξέρω, στη μυθολογία ήταν 2, αλλά στο δικό μας παραμύθι 3) ξεκινούν για τη λίμνη, τον εντοπίζουν, τον περισυλλέγουν, τον φέρνουν για ύπνο και συνεχίζουν για βραδινή φωτογράφιση στο Yellowstone με γαλαξία και αρκούδες!
20 Αυγούστου. Πήραμε πρωινό όλοι μαζί, επισκεφθήκαμε το μεγάλο καταρράκτη και σταθήκαμε στη λίμνη. Τα «ακουμπήσαμε» σε όλα τα gift shop όπου περάσαμε. Ο κόσμος κάνει μπάνιο στη λίμνη. Εμείς στο μουσείο παρατηρούμε τα χαρακτηριστικά ενός αετού που ενδημεί στην περιοχή. Στην πρώτη πόλη μπροστά μας ανεφοδιαζόμαστε πλήρως. Αύριο θα περάσουμε μια μέρα στην ερημιά, σε ένα άψογα οργανωμένο ραντεβού με τη σκιά της Σελήνης που έχει το καθήκον να μας κρύψει τον ήλιο! Όπως και νά’χει, ψωνίζεσαι λίγο όταν φτάνεις σε ένα εθνικό πάρκο και βλέπεις στη θέση σου να σε περιμένει μια ταμπέλα καρφωμένη στο έδαφος: «reserved for» με το επώνυμό σου! Η περιοχή αυτή δεν έχει τίποτα από τα μαγικά και θαυμάσια που έχουμε δει μέχρι τώρα. Είναι όμως προσεκτικά επιλεγμένη για να παρέχει σίγουρα αίθριο ουρανό, καθαρό ορίζοντα ολόγυρα, ελάχιστο άσχετο κόσμο, ησυχία και άπλετο χώρο για να στήσουμε τον εξοπλισμό μας. Οι προετοιμασίες ξεκινούν από απόψε: πολική ευθυγράμμιση, εστίαση στο άπειρο (στα άστρα), προκαταρτική ενημέρωση στους πρωτάρηδες της έκλειψης.
21 Αυγούστου. 11:40 συμβαίνει ο σκοπός, το κίνητρο και η ολοκλήρωση αυτής της εκδρομής! Ο ουρανός πεντακάθαρος, το φαινόμενο καθηλωτικό. Οι μηχανές και οι βιντεοκάμερες παίρνουν φωτιά. Αν δεν παρατηρήσετε μια ολική έκλειψη ηλίου αυτοπροσώπως, καμία περιγραφή, εικόνα ή βίντεο δε θα σας δώσει το μέγεθος του φαινομένου (γιατί ταξιδεύουμε σε όλο τον κόσμο να δούμε και 2η και 3η και 4η …;) Στις φάσεις της μερικότητας παίζουμε με σκιές, με τα σουρωτήρια, εξηγούμε στους γύρω. Στο τέλος της ολικότητας κραυγές, αναστεναγμοί, λυγμοί, αγκαλιές, σιωπές… τι είδαμε και τι φωτογραφίσαμε: τον φθίνοντα μηνίσκο του ήλιου, τις χάντρες του Baily, το μαργαριταρένιο δακτυλίδι, το στέμμα του ήλιου, τον Ερμή, την Αφροδίτη, το Δία, πολλά άστρα, ένα απόκοσμο σκοτάδι πάνω μας, ένα απόκοσμο ημίφως γύρω μας και ένα μουντό ηλιοβασίλεμα στον ορίζοντα. Όπως κάθε φορά, έτσι και αυτή τη φορά ο Άγγελος και ο Κίμων έχουν ετοιμάσει ειδικά μπλουζάκια για την έκλειψη! Βέβαια τα κορίτσια θέλησαν να χαράξουν την υπογραφή τους, πήραν τα ψαλίδια και έκοψαν μανίκια και πλάτες σε χαβανέζικα σχέδια!
Με το Δημόκριτο και τον Κίμωνα ετοιμάζουμε την πρώτη (παγκοσμίως) δημοσίευση για την έκλειψη με διθυραμβικά κείμενα Δημόκριτου και εξαιρετικές φωτογραφίες Κίμωνα και τα στέλνουμε Ελλάδα για δημοσίευση. Βγαίνουμε στο δρόμο για τον επόμενο σταθμό μας. Στους δρόμους επίσης βρίσκονται χιλιάδες άλλοι θεατές της έκλειψης! Για να φτάσουμε στη Salt Lake City 530 χμ μακριά, κάνουμε μαγικά: αλλάζουμε διαδρομές, παρακάμπτουμε χωριά, περνάμε από βοσκοτόπια. Όταν καταφθάνουν όλοι, κερνάμε μπύρες και παγωτά για την έκλειψη!
Από πολύ νωρίς κατά την οργάνωση αυτού του ταξιδιού με τον Αντώνη, τον Κωνσταντίνο και τον Βαγγέλη είχαμε αναρωτηθεί αν αξίζει τον κόπο να κλείσουμε όλες τις διανυκτερεύσεις μας πριν ξεκινήσουμε. Τελικά άξιζε! Χάνεις την ευελιξία να σταθείς δυο μέρες παραπάνω εδώ και 3 παρά πάνω εκεί ή τέλος πάντων χάνεις την ευκολία να κοιμηθείς όπου βραδιάσεις. Αλλά με τόσα άτομα έπρεπε να στηθεί ένα πρόγραμμα που να «βγαίνει» και σε χιλιόμετρα και σε ώρες ξεκούρασης. Δε θέλαμε να αφήσουμε τίποτα στην τύχη. Γιαυτό και το ψάξαμε εξονυχιστικά: το σημείο της έκλειψης, τα βασικά αξιοθέατα, οι διαδρομές ανάμεσα, άλλα (extra) αξιοθέατα (pay less for more!) μετρημένα χιλιόμετρα ανά ημέρα, επαρκείς ώρες ξεκούρασης. Εκτός από τη διπλή απόλαυση που μας χάρισε αυτός ο προγραμματισμός (απολαύσαμε τόσο τη διαδικασία προγραμματισμού όσο και την επιτυχή έκβασή του) κερδίσαμε πολλά: έγκαιρη κράτηση στα σημεία ενδιαφέροντος (όλες οι θέσεις και τα καταλύματα μέσα στο Yellowstone είχαν κλείσει από τον Απρίλιο. Μειωμένη τιμή λόγω προκράτησης (25 δολάρια η βραδιά αντί 65 αν κλείσεις εκεί). Βέβαια σε αρκετά σημεία που οι ταξιδιώτες δεν ήταν πολλοί, μπορούσες να βρεις μια θέση την τελευταία στιγμή. Άλλο ένα καλό με τα campground ( με εξαιρέσεις το Monument Valley και το Boysen State Park) είναι ότι διέθεταν όλες τις ευκολίες για τον ταξιδιώτη: πεντακάθαρες τουαλέτες, ντουζιέρες με ζεστό νερό ακόμη και τα μεσάνυχτα, πλυντήρια – στεγνωτήρια, μίνι μάρκετ και σε ειδικές περιπτώσεις πισίνα και τζακούζι!
Όπως καταλαβαίνετε, κάθε μέρα πέρναγε τέλεια και η κάθε επόμενη πέρναγε τελειότερα από την προηγούμενη! Πρωινό ξύπνημα με μουσική (ζωντανή! - Τρεμ), αυγά, μπέικον, δημητριακά, λίγα χιλιόμετρα, εξαιρετικά αξιοθέατα, ξενάγηση από αυτόν που είχε αναλάβει την τοποθεσία (ναι μιλάμε για οργάνωση και σκληρή προετοιμασία!), ρύζι, κοτόπουλο, μπιφτέκια, μακαρόνια με 4 τυριά, μεξικάνικο, χάμπουργκερ, ντους, άλλα λίγα χιλιόμετρα, γρίφοι στη διάρκεια του ταξιδιού, τραγούδια, σουντόκου, κανένας κλεφτός υπνάκος, κι άλλα αξιοθέατα και άλλες ξεναγήσεις, ανεφοδιασμός σούπερ μάρκετ, βενζινάδικο, πατατοσαλάτα, νάτσος με τυρί Φιλαδέλφεια! μπύρες, μπιφτέκια, ντους, συμβούλιο της φυλής, ύπνος!
22 Αυγούστου. Επίσκεψη στο Salt Lake Temple και στο Capitolium. Ρίχνουμε 1-2 άριες, παίρνουμε φωτό, φεύγουμε για Bryce Canyon. Παίρνουμε το λεωφορείο hop on hop off και βλέπουμε τα μαγευτικά ερυθρο-μπορντο-ροδοκόκκινα βράχια. Στην αφετηρία του λεωφορείου υπάρχει ξενοδοχείο με μπουφέ 25 δολάρια το άτομο! 6 διαφορετικά πιάτα με κρέας, 2 με ψάρια, 20 διαφορετικές σαλάτες, 5 διαφορετικές sauce, παγωτά, γλυκά, καταλαβαίνετε! Νομίζω ότι από την επομένη ημέρα πρέπει να αύξησαν την τιμή. Το βράδυ μας βρίσκει στο Oasis resort στο Las Vegas με πισίνα και τζακούζι! κακοπέραση!
23 Αυγούστου. Τρώμε για πρωινό όλα μας τα εφόδια (τριπλές μερίδες!) Παίρνουμε συμβατικά αυτοκίνητα στο αεροδρόμιο, παραδίδουμε τα κάμπερ και ξεκινάμε για Death Valley. Τα κάμπερ απαγορεύονται στη συγκεκριμένη κοιλάδα κατά τους μήνες Ιούλιο- Αύγουστο. Ο Βαγγέλης μάς περνάει από όλα τα σημεία ενδιαφέροντος. Θέα από την κορυφή, το σημείο Zabrinski με τις απολιθωμένες αμοθίνες, ο πάτος της κοιλάδας 86 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας στρωμένος με αλάτι. Με αρκετή νεφοκάλυψη μετράμε 47 βαθμούς Κελσίου! Καθώς βραδιάζει και επειδή τις κουζίνες στον επόμενο προορισμό μας θα τις βρούμε κλειστές πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε ντόπιο φαγητό στο πρώτο χωριό μπροστά μας, ή φαστ φουντ στην πόλη. Κερδίζει η πρώτη πρόταση. Βρίσκουμε πανδοχείο με εστιατόριο ψηλά, στο χείλος της κοιλάδας, τρώμε μπέργκερ βουβαλιού, πίνουμε ντόπιες μπύρες και τραγουδάμε ελληνικά τραγούδια!
Βραδιάζουμε στο Bakersfield. Μια προειδοποίηση για τους ταξιδιώτες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα ξενοδοχεία πολλών αστέρων είναι πανάκριβα, ερευνήστε το. Για να κρατήσουμε τα έξοδα χαμηλά, τις νύχτες που δεν είχαμε κάμπερ, μείναμε σε μοτέλ. Οριακά χωρέσαμε στο πάρκιν. Η καθαριότητα οριακά επαρκής. Το πρωινό: συσκευασμένο γλυκό και μπάρα δημητριακών (άσε που είχαμε κακομάθει στα κάμπερ μας.) Η περιοχή ήταν πολύ υποβαθμισμένη (άστεγοι, ακαθαρσίες, χρήστες.) Για να έχετε μια τάξη μεγέθους: κανονικό ξενοδοχείο 4 αστέρων 160 ευρώ η βραδιά, μοτέλ 55. Για τα κάμπερ υπολογίστε ότι πληρώνετε το αυτοκίνητο και το σπίτι σας, πληρώνετε εξτρά τα campground που θα μείνετε (25 δολάρια τη βραδιά το φθηνότερο, 75 το ακριβότερο στις πολιτείες που επισκεφθήκαμε εμείς) αλλά ακόμη και έτσι βγήκε 280 δολάρια η βραδιά (κάμπερ+campground) διά 6 άτομα 46 δολάρια το άτομο. Αχ τα καμπεράκια μας! Μας έχουν λείψει ήδη από αυτή την πρώτη βραδιά! Επίσης παρακαλώ να συγκρίνετε τις τιμές των κάμπερ στη low season με αυτές της high season, μπορείτε να ταξιδέψετε με πολύ μικρότερο κόστος. Επιπλέον κάνοντας την κράτηση πολύ νωρίς κερδίζεις καλύτερη τιμή: εμείς κλείσαμε για Αύγουστο (του έλεγα του Αντώνη να «σπρώξουμε» την έκλειψη στο Σεπτέμβριο) 10 μήνες πρίν, κόστος 3.000 δολάρια, αλλά το ίδιο κάμπερ έφτασε τα 5.500 δολάρια αν το ζήταγες 10 Αυγούστου.
24 Αυγούστου. Θα επισκεφθούμε το δάσος με τα πανύψηλα δένδρα, τις σεκόγιες. Κάνουμε στάση για πρωινό στο χωριό Three Rivers στις 10:45. Μας δίνουν τον κατάλογο «breakfast», τρώμε ομελέτες, φρούτα, πίνουμε καφέδες. 11:10 καταφθάνουν τα άλλα κάμπερ και θαυμάζουν το πρωινό που τρώμε. Κάθονται να παραγγείλουν και τους δίνουν τον κατάλογο «meal»! Ζητούν τις ομελέτες μας και λαμβάνουν την απάντηση: η ώρα για το πρωινό έχει παρέλθει! Και τι θα φάμε κυρία μου στις 11:10; μεσημεριανό; Τέσπα, το διπλανό σούπερ μάρκετ μεταξύ των άλλων πουλά και κρέας. Επίσης έχει μια τεράστια ψησταριά στην αυλή και ψήνει! Ορμάμε λοιπόν στα ψητά! Με υπερπλήρεις τις ενεργειακές δεξαμενές μας καταφθάνουμε στο δάσος με τις σεκόγιες.
Η σεκόγια είναι ο ογκωδέστερος ζων οργανισμός στον πλανήτη αυτή τη στιγμή. 85 μέτρα ύψος, 8 μέτρα διάμετρος, 25 μέτρα περίμετρος, 3.500 χρόνια ηλικία (το ψηλότερο δένδρο είναι το παράκτιο κόκκινο πεύκο 115 μέτρα.) Καλά! Αν δεν ξαπλώσεις χάμω ανάμεσα στις σεκόγιες, να σου κρύψουν τον ουρανό, πού να καταλάβεις πόσο γιγάντια δένδρα είναι. Δοκιμάσαμε να τα κάνουμε αγκαλίτσα, αλλά μας έλλειπαν 10 άτομα. Επισκεφθήκαμε το μουσείο και περπατήσαμε σε μια χάραξη στο έδαφος 85 μέτρων που αναπαριστούσε μια εικονική ανάβαση στη σεκόγια μπροστά στο μουσείο. Εκστασιασμένοι και από αυτές τις εμπειρίες μας γυρνάμε στο Λος Άντζελες. Βέβαια αν κάποιος διαθέτει περισσότερες από μια μέρες σε αυτό το δάσος, αξίζει να επισκεφθεί με guided tour το σπήλαιο Crystal Cave (κάντε κράτηση μήνες πριν!) τους δυο καταρράκτες και τη λίμνη.
25 Αυγούστου. Οι περισσότεροι έχουν κλείσει από πολύ πριν ημερήσια εισητήρια για τα Universal Studios Hollywood. Εκεί γίνονται αυτόπτες μάρτυρες, ενίοτε και θύματα, σκηνών από ταινίες του ομίλου. Παίζουν και συνομιλούν με ηθοποιούς, κασκαντέρ και ρομπότ. Εν γένει περνάν τη μέρα τους σαν παιδιά. Ένας κλειδώνεται μέσα στο